بزرگی و گشادی قلب از مشخصات برجسته ورزشکاران سخت کوش است. بزرگی و گشادی قلب در ورزشکاران سخت کوش توانایی پمپ کردن قلب را بالا برده و رها شدن اکسیژن در بافتها را چه در هنگام استراحت و چه در هنگام فعالیت افزایش می دهد. که همه اینها بخاطر بالا رفتن حجم ضربه ای قلب است. افزایش در زمان پر شدن یعنی هنگام انبساط قلب ایجاد می شود. کل مقدار هموگلوبین و حجم خون ورزشکاران سخت کوش هم افزایش می یابد که باعث می شود انتقال اکسیژن به بافتها ساده تر انجام گیرد. تعداد ضربان قلب چه درحال استراحت و چه در ورزشهای سبک در ورزشکاران سخت کوش به طور واضحی کم است.
سندرم قلب ورزشکار
سندرم قلب ورزشکار شامل تغییراتی می‌شود که در قلب یک ورزشکار روی داده و افرادی که تمرینات بسیار سنگین انجام می‌دهند (معمولاً ۷ ساعت یا بیشتر در هفته)، دچارش می‌شوند. این سندرم برای اولین بار در سال ۱۸۹۹ زمانی شناسایی شد که S. Henschen، قلب اسکی بازان حرفه‌ای را با آنهایی که کم ورزش می‌کردند مقایسه کرد و متوجه تفاوت‌هایی در اندازه‌ی قلب‌های‌شان شد. اسکی بازها نسبت به همسالان یکجا نشین خود، قلب بزرگتری داشتند.
چه کسی سندرم قلب ورزشکار دارد؟
همانطور که گفته شد، حجم ورزش یک عامل است. تمرین کردن یک ساعت در روز و در بیشتر روزهای هفته، معمولاً حداقل حجم لازم تمرین برای ایجاد تغییرات ساختاری در قلب است. تغییرات ساختاری در قلب بسته به نوع ورزشی که انجام می‌دهید متفاوت است. مطالعه‌ای در دانشگاه هاروارد دریافته آنهایی که ورزشهای استقامتی انجام می‌دهند و آنهایی که تمرینات قدرتی انجام می‌دهند هر دو افزایش اندازه‌ی قلب دارند. اما قلب ورزشکاران استقامتی در هر دو بطن گشاد می‌شود در حالیکه بطن چپ قلب ورزشکاران قدرتی ضخیم می‌شود اما گشاد نمی‌شود. هر دو نوع ورزش بر ساختار قلب اثر می‌گذارند اما این تغییر بسته به نوع ورزش متفاوت است.
آیا این سندرم خطرناک است؟
خوشبختانه تغییرات ساختاری و عملکردی مرتبط با سندرم قلب ورزشکار معمولاً بی‌ضرر بوده و شما را در معرض خطر مرگ ناگهانی یا مشکلات قلبی دیگر قرار نمی‌دهند. اما مهم است که سندرم قلب ورزشکار از سایر مشکلات قلبی که می‌توانند ریسک مرگ ناگهانی را بالا ببرند تشخیص داده شود. بررسی‌هایی که مشکلات اصلی را شناسایی می‌کنند شامل اکوکاردیوگرام یا تست استرس می‌شوند.
اگر قلب شما به دلیل ورزش، بزرگ شده یا دیواره‌ی بطن‌ها ضخیم شده باشند، اندازه‌ی قلب و بطن‌ها معمولا ًبا توقف ورزش کوچک‌تر خواهند شد چون دیگر نیازی به انتقال خون و اکسیژن بیشتر نیست. اما یک پنجم آنهایی که سندرم قلب ورزشکار دارند و ورزش را متوقف می‌کنند تا حدودی ضخامت دیواره و بزرگی قلب‌شان باقی خواهد ماند. این می‌تواند پرچم قرمزی باشد که نشان می‌دهد مشکل قلبی تشخیص داده نشده‌ای وجود دارد.
