اهمیت مصرف آب در میان ورزشکاران - فوردی پرو

مصرف آب در میان ورزشکاران چه اهمیتی دارد؟

بخش قابل توجهی از بدن هر فرد را آب تشکیل می دهد اما به طور میانگین میزان آب در بدن یک ورزشکار بیشتر است و به همین دلیل مصرف آب و دیگر نوشیدنی های ورزشی توسط ورزشکاران به خصوص در حین ورزش و تمرین تاکید زیادی شده است. ما در این مقاله از فوردی پرو می خواهیم به موضوع اهمیت مصرف آب در میان ورزشکاران بپردازیم، با ما همراه باشید.

اهمیت مصرف آب در میان ورزشکاران

هنگام ورزش آب زیادی به دلیل عرق‌ریزی و تنفس از دست می‌رود. به ازای هر هزار کیلو کالری مصرفی تقریباً یک لیتر آب باید دریافت شود.
با بیشتر شدن شدت ورزش، طولانی شدن مدت آن و زیادتر شدن دما و رطوبت، دفع آب بیشتر می‌شود. اگر آب از دست رفته جبران نشود عملکرد فرد دچار اختلال خواهد شد. اگر آب دفعی معادل 1 تا 2 درصد وزن بدن باشد، عملکرد هوازی را به خطر می‌اندازد. شواهدی نشان دهند،‌این حد کاهش آب، به هنگام ورزش‌های غیر هوازی یا قدرتی، آثار منفی به جای می‌گذارند، ناچیزند.

میزان لازم مصرف آب ورزشکاران

ضروری است ورزشكاران قبل از فعالیت ورزشی، مایعات كافی مصرف كنند. بنا بر توصیه كارشناسان، ۳ ساعت قبل از تمرین یا مسابقه، نوشیدن حدود ۲ تا ۳ لیوان آب ضروری است تا اطمینان حاصل شود كه فرد، هیدراته شده و یا آب لازم را گرفته است. ۲ ساعت قبل از تمرین نوشیدن یك تا ۲ لیوان آب و یك ساعت قبل از تمرین فیزیكی تا ۲ لیوان آب ضروری است.

اهمیت مصرف آب در میان ورزشکاران - فوردی پرو

در حین ورزش برای جایگزینی مایعات از دست رفته در حین فعالیت ورزشی و جلوگیری از افزایش بیش از حد دمای بدن لازم است كه هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه یك بار نصف لیوان آب را جرعه جرعه و یا مستمر نوشید. مایعات سرد بسیار بهتر است چرا كه به سرعت جذب می شوند( اما توجه داشته باشید که مصرف آب در کنار یخ مشکلات زیادی را برای دستگاه گوارش و ایمنی بدن شما ایجاد می کند) و حرارت مركزی بدن را سریع تر كاهش می دهند.

علائم کمبود آب

  • کمبود  آب می تواند تاثیراتی منفی روی بدن داشته باشد و می تواند باعث علائمی شود که به صورت منفی بر روی ورزش کردنتان تاثیر بگذارد.
  • شانه های کم آبی شامل لرز، چربی پوست، تپش قلب بالا، حالت تهوع و سردرد، سرگیجه، تنگی نفس و خشکی دهان است.
  • اگر به صورت مفرط بدنتان کم آب شود می تواند منجر به گرمازدگی، سکته مغزی، بالا رفتن خطر آسیب دیدگی، گرفتگی عضلات، خستگی و حتی تجزیه توده های عضلانی و مرگ نیز شود.

سندرم قلب ورزشکار چیست؟

بزرگی و گشادی قلب از مشخصات برجسته ورزشکاران سخت کوش است. بزرگی و گشادی قلب در ورزشکاران سخت کوش توانایی پمپ کردن قلب را بالا برده و رها شدن اکسیژن در بافتها را چه در هنگام استراحت و چه در هنگام فعالیت افزایش می دهد. که همه اینها بخاطر بالا رفتن حجم ضربه ای قلب است. افزایش در زمان پر شدن یعنی هنگام انبساط قلب ایجاد می شود. کل مقدار هموگلوبین و حجم خون ورزشکاران سخت کوش هم افزایش می یابد که باعث می شود انتقال اکسیژن به بافتها ساده تر انجام گیرد. تعداد ضربان قلب چه درحال استراحت و چه در ورزشهای سبک در ورزشکاران سخت کوش به طور واضحی کم است.

سندرم قلب ورزشکار

سندرم قلب ورزشکار شامل تغییراتی می‌شود که در قلب یک ورزشکار روی داده و افرادی که تمرینات بسیار سنگین انجام می‌دهند (معمولاً ۷ ساعت یا بیشتر در هفته)، دچارش می‌شوند. این سندرم برای اولین بار در سال ۱۸۹۹ زمانی شناسایی شد که S. Henschen، قلب اسکی بازان حرفه‌ای را با آنهایی که کم ورزش می‌کردند مقایسه کرد و متوجه تفاوت‌هایی در اندازه‌ی قلب‌های‌شان شد. اسکی بازها نسبت به همسالان یکجا نشین خود، قلب بزرگتری داشتند.

سندرم قلب ورزشکار - فوردی پرو

چه کسی سندرم قلب ورزشکار دارد؟

همانطور که گفته شد، حجم ورزش یک عامل است. تمرین کردن یک ساعت در روز و در بیشتر روزهای هفته، معمولاً حداقل حجم لازم تمرین برای ایجاد تغییرات ساختاری در قلب است. تغییرات ساختاری در قلب بسته به نوع ورزشی که انجام می‌دهید متفاوت است. مطالعه‌ای در دانشگاه هاروارد دریافته آنهایی که ورزش‌های استقامتی انجام می‌دهند و آنهایی که تمرینات قدرتی انجام می‌دهند هر دو افزایش اندازه‌ی قلب دارند. اما قلب ورزشکاران استقامتی در هر دو بطن گشاد می‌شود در حالیکه بطن چپ قلب ورزشکاران قدرتی ضخیم می‌شود اما گشاد نمی‌شود. هر دو نوع ورزش بر ساختار قلب اثر می‌گذارند اما این تغییر بسته به نوع ورزش متفاوت است.

آیا این سندرم خطرناک است؟

خوشبختانه تغییرات ساختاری و عملکردی مرتبط با سندرم قلب ورزشکار معمولاً بی‌ضرر بوده و شما را در معرض خطر مرگ ناگهانی یا مشکلات قلبی دیگر قرار نمی‌دهند. اما مهم است که سندرم قلب ورزشکار از سایر مشکلات قلبی که می‌توانند ریسک مرگ ناگهانی را بالا ببرند تشخیص داده شود. بررسی‌هایی که مشکلات اصلی را شناسایی می‌کنند شامل اکوکاردیوگرام یا تست استرس می‌شوند.

اگر قلب شما به دلیل ورزش، بزرگ شده یا دیواره‌ی بطن‌ها ضخیم شده‌ باشند، اندازه‌ی قلب و بطن‌ها معمولا ًبا توقف ورزش کوچک‌تر خواهند شد چون دیگر نیازی به انتقال خون و اکسیژن بیشتر نیست. اما یک پنجم آنهایی که سندرم قلب ورزشکار دارند و ورزش را متوقف می‌کنند تا حدودی ضخامت دیواره و بزرگی قلب‌شان باقی خواهد ماند. این می‌تواند پرچم قرمزی باشد که نشان می‌دهد مشکل قلبی تشخیص داده نشده‌ای وجود دارد.