در این مقاله به ارائه ی سایر بیماری های پوستی که ورزشکاران ممکن است به آن دچار شوند،می پردازیم.

بیماری های پوستی

بیماری پوستی فولیکولیت

فولیکولیت نوعی ضایعه ی پوستی خارش دار است که به دنبال عفونی شدن فولیکول های مو توسط باکتری ها به وجود می آید.

فولیکویت یک مشکل رایج است و شکلی شبیه به برآمدگی های خارش دار قرمز رنگ یا جوش دارد. اگر فکر می کنید به این مشکل دچار شده اید، به هیچ وجه نباید پوست خود را بخارانید، چون در اینصورت برآمدگی ها تبدیل به زخم هایی سفت می شوند که جای آن ها باقی خواهد ماند.

این مشکل در اثر میکروب هایی مانند باکتری یا قارچ به وجود می آید که وارد فولیکول های مو که در درون پوست قرار دارند شده و باعث عفونی شدن آن ها می شوند.

در موارد حاد، فولیکولیت ممکن است دیگر شباهت چندانی به جوش نداشته باشد و بیشتر شبیه به تاول یا حتی یک توده ی بزرگ و ورم کرده باشد. حادترین موارد فولیکولیت در اثر باکتری استافیلوکوکوس به وجود می آیند.

برای پیشگیری از فولیکولیت، در وهله ی اول باید سعی کنید از پوشیدن لباس های تنگ در باشگاه خودداری کنید، چون این لباس ها باعث ساییده شدن پوست می شوند، مسأله ای که – به ویژه هنگام عرق کردن – پوست را تحریک می کند. برای حفظ تمیزی پوست، بعد از ورزش، دوش بگیرید و هرگز از حوله و لیف به صورت مشترک استفاده نکنید. علاوه بر این در صورتی که پوست تان تحریک شده، از اصلاح موهای خود پرهیز کنید.

کرم حلقوی

عفونت قارچی کرم حلقوی بر خلاف اسمش بر اثر نوعی قارچ رخ می دهد نه یک کرم. این عفونت قارچی باعث به وجود آمدن ضایعات پوستی قرمز رنگ و پوست پوسته ای می شود که اغلب شکلی شبیه به یک حلقه دارند.

این عفونت زمانی رخ می دهد که انگل های قارچی بسیار ریز روی لایه ی سطحی پوست بدن لانه کرده و بخش های از پوست را پوسته پوسته می کنند و به رنگ قرمز یا صورتی و یا حتی خاکستری در می آورند. این ضایعات پوستی می توانند خارش دار باشند یا باعث احساس سوزش یا گزگز شوند. این عفونت می تواند از یک بخش بدن به دیگر قسمت های آن هم سرایت پیدا کند.

تعریق و همینطور تماس با سطوح آلوده ای مثل کف اتاق های رختکن، می تواند باعث سرایت عفونت قارچی کرم حلقوی شود، مسأله ای که محیط باشگاه را به بستری برای گسترش این عفونت تبدیل می کند.

ورزش های تماسی (ورزش هایی که در آن ها تماس بدنی فرد به فرد وجود دارد)، به ویژه کشتی و فوتبال، عمده ریسک فاکتورهای عفونت قارچی کرم حلقوی هستند. اگر ورزشکار هستید، بعد از تمرینات ورزشی یا مسابقات ورزشی خود، بهداشت شخصی خود را به خوبی رعایت کنید و در صورت امکان، از لباس های ورزشی ای استفاده کنید که بیشتر بدن را می پوشانند.

عفونت های استافیلوکوکی اغلب جزئی هستند اما در صورت نفوذ به لایه های عمیق تر پوست می توانند کشنده باشند.

پیشگیری:

بهترین روش پیشگیری از بیماری‌ های پوستی فوق رعایت کردن بهداشت فردی و حمام کردن پس از هر بار ورزش است. در ضمن به جای پوشیدن لباس‌های چسبان و نامناسب، لباسی به تن کنید که عرق بتواند از‌میان آن عبور کرده و روی پوست تان باقی نماند. اگر هم در گذشته به نوعی عفونت پوستی مبتلا بودید، لباس‌های‌تان را در دمای بالایی بشویید و خشک کنید. بدین ترتیب قارچ‌های بیماری زا را از بین‌ می‌برید.

پزشکان‌ می‌گویند، اگر ورزشکارها هنگام رفتن به باشگاه‌ها، بهداشت را به اندازه کافی رعایت نکنند به بیماری‌های پوستی سختی مبتلا‌ می‌شوند. به طور مثال نوعی مخمر به نام مالاسزیا وجود دارد که به طور طبیعی در پوست دیده‌ می‌شود.  اما تکثیر بیش از حد آنها پوست را بی رنگ‌ می‌کند. اگرچه این بیماری مهلک نیست اما باعث بی رنگ شدن پوست و یا ایجاد علایمی‌ روی پوست سینه، دست‌ها و پشت‌ می‌شود که درمان ندارند.

از طرفی پوشیدن لباس‌های تنگ و از جنس مواد مصنوعی که معمولا ورزشکارها به تن‌ می‌کنند، نیز باعث‌ می‌شود، رطوبت ناشی از عرق روی بدن باقی بماند و مخمرها و قارچ‌های بیماری زا شروع به تکثیر کنند.

انواع بیماری‌های پوستی دیگر مانند پای ورزشکار و خارش ژوک ( نوعی عفونت قارچی بین کشاله‌های ران و همچنین باسن) به دلیل فقدان بهداشت کافی به وجود‌ می‌آید. فولیکولیت نیز نوعی بیماری عفونی فولیکول‌های مو در پوست است. ما قصد داریم تا در این مقاله شما را با تعدادی از این بیماری ها آشنا کنیم.

بیماری پوستی پای ورزشکار:

این بیماری، پای افراد ورزشکار و غیر ورزشکار را تحت تاثیر قرار می دهد.

غالبا دلیل این بیماری، عفونت قارچی می باشد. این بیماری ناشی از قارچ tinea pedis می باشد. انواع مختلف قارچ ها باعث ایجاد پای ورزشکار می شوند.

این قارچ ها در جاهای مختلفی می توانند جمع شوند، این مکان ها شامل: ورزشگاه، رختکن، استخر، آرایشگاه، جوراب و لباس آلوده.

شرایط رشد قارچ عبارت است از: محیط گرم و مرطوب. اگر این شرایط موجود نباشد، قارچ به راحتی رشد نمی کند.

خارش ژوک:

این بیماری متعلق به گروهی از عفونتهای قارچی است که tinea نام دارد. همانند سایر عفونتهای tinea، خارش ژوک به علت قارچ شبه کپکی ایجاد می‌شود که به عنوان درماتوفیت مشهور است. اینها قارچهایی میکروسکوپی هستند که روی پوست، مو و ناخنها زندگی می‌کنند. آنها معمولا بی ضرر هستند اما می‌توانند به سرعت تکثیر شوند و به هنگامی که در محیط گرم و مرطوب تکثیر شوند، موجب عفونت می‌شوند. به همین دلیل است که در پوست اطراف ران، کشاله ران و باسن رشد می‌کنند.

زگیل کف پا

این زگیل ها در اثر عفونت ویروسی پوست و بیشتر روی دست ها یا پاها به وجود می آیند. این بیماری پوستی به صورت برآمدگی های کوچک و گوشتی ای بروز پیدا می کند که ممکن است دردناک باشند.

در بسیاری از موارد، برهنه راه رفتن در اتاق های رختکن، حمام ها یا استخرها باعث سرایت پیدا کردن این زگیل ها می شود. این کار به ویروس این فرصت را می دهد تا از طریق شکاف ها یا پارگی های کوچک درون پوست، به آن نفوذ پیدا کند.

زگیل ها هیچ مشکل جدی ای به وجود نمی آورند اما کماکان می توانند آزاردهنده باشند، بنابراین با پوشیدن یک جفت دمپایی از بروز آن ها جلوگیری کنید. علاوه بر این، باید همیشه پاها و دمپایی خود را تمیز نگه دارید.

در صورت ابتلا به زگیل، بعد از تماس با آن ها دست های خود را بشویید تا از انتقال آن به دیگران جلوگیری کنید. این زگیل ها ممکن است به طور خودکار از بین بروند، اما این فرآیند می تواند یک تا دو سال طول بکشد. اگر مایل به صبر کردن نیستید، پزشک متخصص می تواند با روش های درمانی مخصوص به از بین رفتن هر چه زودتر زگیل ها کمک کند.