پزشکان‌ می‌گویند، اگر ورزشکارها هنگام رفتن به باشگاه‌ها، بهداشت را به اندازه کافی رعایت نکنند به بیماری‌های پوستی سختی مبتلا‌ می‌شوند. به طور مثال نوعی مخمر به نام مالاسزیا وجود دارد که به طور طبیعی در پوست دیده‌ می‌شود.  اما تکثیر بیش از حد آنها پوست را بی رنگ‌ می‌کند. اگرچه این بیماری مهلک نیست اما باعث بی رنگ شدن پوست و یا ایجاد علایمی‌ روی پوست سینه، دست‌ها و پشت‌ می‌شود که درمان ندارند.

از طرفی پوشیدن لباس‌های تنگ و از جنس مواد مصنوعی که معمولا ورزشکارها به تن‌ می‌کنند، نیز باعث‌ می‌شود، رطوبت ناشی از عرق روی بدن باقی بماند و مخمرها و قارچ‌های بیماری زا شروع به تکثیر کنند.

انواع بیماری‌های پوستی دیگر مانند پای ورزشکار و خارش ژوک ( نوعی عفونت قارچی بین کشاله‌های ران و همچنین باسن) به دلیل فقدان بهداشت کافی به وجود‌ می‌آید. فولیکولیت نیز نوعی بیماری عفونی فولیکول‌های مو در پوست است. ما قصد داریم تا در این مقاله شما را با تعدادی از این بیماری ها آشنا کنیم.

بیماری پوستی پای ورزشکار:

این بیماری، پای افراد ورزشکار و غیر ورزشکار را تحت تاثیر قرار می دهد.

غالبا دلیل این بیماری، عفونت قارچی می باشد. این بیماری ناشی از قارچ tinea pedis می باشد. انواع مختلف قارچ ها باعث ایجاد پای ورزشکار می شوند.

این قارچ ها در جاهای مختلفی می توانند جمع شوند، این مکان ها شامل: ورزشگاه، رختکن، استخر، آرایشگاه، جوراب و لباس آلوده.

شرایط رشد قارچ عبارت است از: محیط گرم و مرطوب. اگر این شرایط موجود نباشد، قارچ به راحتی رشد نمی کند.

خارش ژوک:

این بیماری متعلق به گروهی از عفونتهای قارچی است که tinea نام دارد. همانند سایر عفونتهای tinea، خارش ژوک به علت قارچ شبه کپکی ایجاد می‌شود که به عنوان درماتوفیت مشهور است. اینها قارچهایی میکروسکوپی هستند که روی پوست، مو و ناخنها زندگی می‌کنند. آنها معمولا بی ضرر هستند اما می‌توانند به سرعت تکثیر شوند و به هنگامی که در محیط گرم و مرطوب تکثیر شوند، موجب عفونت می‌شوند. به همین دلیل است که در پوست اطراف ران، کشاله ران و باسن رشد می‌کنند.

زگیل کف پا

این زگیل ها در اثر عفونت ویروسی پوست و بیشتر روی دست ها یا پاها به وجود می آیند. این بیماری پوستی به صورت برآمدگی های کوچک و گوشتی ای بروز پیدا می کند که ممکن است دردناک باشند.

در بسیاری از موارد، برهنه راه رفتن در اتاق های رختکن، حمام ها یا استخرها باعث سرایت پیدا کردن این زگیل ها می شود. این کار به ویروس این فرصت را می دهد تا از طریق شکاف ها یا پارگی های کوچک درون پوست، به آن نفوذ پیدا کند.

زگیل ها هیچ مشکل جدی ای به وجود نمی آورند اما کماکان می توانند آزاردهنده باشند، بنابراین با پوشیدن یک جفت دمپایی از بروز آن ها جلوگیری کنید. علاوه بر این، باید همیشه پاها و دمپایی خود را تمیز نگه دارید.

در صورت ابتلا به زگیل، بعد از تماس با آن ها دست های خود را بشویید تا از انتقال آن به دیگران جلوگیری کنید. این زگیل ها ممکن است به طور خودکار از بین بروند، اما این فرآیند می تواند یک تا دو سال طول بکشد. اگر مایل به صبر کردن نیستید، پزشک متخصص می تواند با روش های درمانی مخصوص به از بین رفتن هر چه زودتر زگیل ها کمک کند.